Geschiedenis Zweden

Rond het begin van onze jaartelling trokken de eerste Germaanse stammen Zweden binnen. Zij vestigden zich in het oosten van Zweden. Met name in de kuststreek en op de eilanden Gotland en Åland. De belangrijkste stammen waren de Gauten, de Svear en in het noorden de Saami.  In 1397 werd de Unie van Kalmar opgericht en vormden Denemarken, Noorwegen en Zweden een geheel. Aan het begin van de zestiende eeuw verliet Zweden eenzijdig deze Unie, dit tot ongenoegen van Denemarken en Noorwegen. Dit zorgde voor een jarenlange strijd, die uiteindelijk toch tot gevolg had dat de onafhankelijkheid van Zweden erkend werd.

De eeuwen daarna breidde Zweden zijn grondgebied uit en bezat het op haar hoogtepunt Finland, de Baltische staten en delen van Noord Duitsland. Echter binnen een eeuw moest Zweden alle veroverde gebieden weer inleveren. Dankzij de hulp die Zweden  had gegeven in de strijd tegen Napoleon kreeg zij Noorwegen toegewezen, dat tot die tijd onder Denemarken viel. Dit heeft geduurd tot 1905, toen scheidde Noorwegen zich af van Zweden.

Door zich politiek strikt neutraal op te stellen is Zweden sinds 1814 niet meer in oorlog geweest. Dit komt tot uiting in het feit dat zij wel lid zijn van de Europese Unie en geen lid zijn van de NAVO. Tot de twintigste eeuw was Zweden arm en emigreerden er veel bewoners naar de Verenigde Staten. Dankzij technische innovaties in de twintigste eeuw heeft Zweden zich kunnen ontwikkelen tot een moderne verzorgingsstaat. In 1995 is Zweden lid geworden van de Europese Unie.